، ۲۵ نوامبر به عنوان روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان نامگذاری شده است. این روز در سال 1999 توسط سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته شد و هدف آن افزایش آگاهی در مورد خشونت علیه زنان و دختران در سراسر جهان است و همچنین باعث می‌شود که این خشونت‌ها را از بین ببرند.
دلیل انتخاب ۲۵ نوامبر
این تاریخ یادآور ترور خواهران میرابال، سه زن فعال سیاسی اهل جمهوری دومینیکن است که در سال ۱۹۶۰ توسط حکومت دیکتاتوری رافائل تروخیو به طرز وحشیانه‌ای به قتل رسیدند. آنها به نمادی از مقاومت علیه ظلم و خشونت تبدیل شدند و مرگشان الهام‌بخش جنبش‌های حقوق بشر شدند.
مطالب این روز:
1. آگاهی‌بخشی: افزایش آگاهی عمومی درباره خشونت‌های جنسیتی (از جمله خشونت خانگی، آزار جنسی، قاچاق انسان، و ازدواج اجباری).
2. اقدام برای تغییر: دولت‌ها، سازمان‌ها و افراد با سیاست‌ها و برنامه‌هایی برای کاهش و حذف خشونت علیه زنان.
3. همبستگی جهانی: ایجاد فرصتی برای همکاری بین‌المللی در مبارزه با این معضل.
کمپین ۱۶ روزه
این روز آغازگرپین روزه فعال‌گرایی علیه خشونت حقوق جنسیتی است که از ۲۵ نوامبر تا ۱۰ دسامبر (روز جهانی بشر) برگزار می‌شود و بر اساس حقوق زنان به حقوق بشر کم می‌کند.
اما! روزهای جهانی مبارزه با بیشترین خشونت علیه زنان یکی از مهم‌ترین مناسبت‌های بین‌المللی است که برای آگاهی‌بخشی و مشارکت در اقدام علیه خشونت علیه زنان در سراسر جهان برگزار می‌شود. در ادامه، توضیحات بیشتر ارائه می‌دهم:
---
انواع خشونت علیه زنان
خشونت علیه زنان شامل همه عمل خشونت‌آمیز بر جنسیت است که به جسمی، روانی، جنسی یا اقتصادی منجر می‌شود. انواع رایج آن عبارتند از:
1. خشونت خانگی: شامل کتک کاری، سوء استفاده روانی، کنترل مالی و تحقیر در فضای خانه.
2. آزار جنسی: از آزارهای خیابانی تا تعرض و تجاوز جنسی.
3. زنان اقتصادی: محروم‌کردن از حق مالکیت یا منابع مالی.
4. قاچاق انسان و بهره‌کشی جنسی: فروش زنان و دختران برای کار یا تجارت جنسی.
5. ازدواج اجباری و زیر سن قانونی.
6. قتل‌های ناموسی: قتل‌های زنان به حفظ خانواده «شرف».
---
مهم روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان
این روز به موضوع زیر دارد:
خشونت علیه زنان یک موضوع جهانی است که تقریباً در جوامع رخ می‌دهد.
آمارها نشان می‌دهند که از هر 3 زن، 1 نفر در طول زندگی خود نوعی خشونت جنسی را تجربه می‌کنند.
بسیاری از موارد تخلف گزارش نمی‌شوند؛ بنابراین، آگاه‌بخشی می‌تواند کمک کند که درباره حقوق خود بدانند و شجاعت مقابله با خشونت را پیدا کنند.
---
بین‌المللی
سازمان های اجرایی در این زمینه فعال هستند، از جمله:
1. سازمان ملل متحد:
برنامه‌هایی مثل کمپین "رنگ نارنجی برای پایان دادن به خشونت علیه زنان" که مردم را از رنگ نارنجی در این روز برای نشان دادن همبستگی می‌کند استفاده می‌کنند.
2. کمپین ۱۶ روزه فعال‌سازی: از ۲۵ نوامبر تا ۱۰ دسامبر برای افزایش فشار بر دولت‌ها برای اجرای قوانین و سیاست‌ها.
3. اعضای اتحادیه اروپا: اجرای طرح‌ها برای حمایت از قربانیان قربانیان خانگی و ارائه منابع مالی و پناهگاه‌ها.
4. سازمانهای غیردولتی: ارائه خدمات حمایتی مانند مشاوره، آموزش و کمک به حقوق قربانیان.
---
وضعیت خشونت علیه زنان در ایران
در ایران، مهم‌ترین جرم علیه زنان یکی از مسائل است و شامل موارد زیر می‌شود:
خشونت خانگی: گزارش های مربوط به همسرآزاری، کنترل مالی و سوء استفاده روانی وجود دارد.
قتل‌های ناموسی: در برخی مناطق، این نوع خشونت هنوز وجود دارد.
قوانین حمایتی: همه تلاش‌ها برای قوانینی مانند لایحه حمایت از زنان در برابر خشونت انجام شده است، اما برخی از خلأهای قانونی وجود دارد.
چگونه می توانم کمک کنم؟
1. آگاه‌بخشی: صحبت‌کردن درباره این موضوع در خانواده‌ها و جوامع می‌تواند تابوها را بشکند.
2. حمایت از قربانیان: با گوش‌دادن به آنها و ارائه کمک‌های عملی مانند اطلاعات حقوقی یا معرفی مراکز.
3. فشار بر دولت‌ها: از طریق کمپین‌های مردمی برای اجرای قوانین قوی‌تر.
4. آموزش جامعه: ترویج فرهنگ احترام و برابری جنسیتی از طریق آموزش در مدارس و رسانه‌ها.
در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به طور خاص و مستقیم به موضوع خشونت علیه زنان اشاره نشده است. اما اصولی وجود دارد که می‌توانم از آنها برای تفسیر و حمایت از حقوق زنان در برابر خشونت استفاده کنم. در ادامه به اصول مرتبط می‌کنم:
---
۱. اصل 20: همه افراد
این اصل را بیان می‌کنند که:
> «همه افراد ملت اعم از زن و مرد، به‌طور یکسان در حمایت از قانون قرار دارند و از همه حقوق انسانی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با رعایت موازین اسلامی حمایت می‌کنند. »
تفسیر:
این اصل به حقوق زنان و مردان در حمایت قانونی اشاره دارد. هر چند به صورت خاص به خشونت اشاره نشده است، اما می‌توانم از آن برای حقوق زنان در برابر خشونت استفاده کنم.
---
۲. اصل ۲۱: حقوق خاص زنان
این اصل به‌صراحت درباره حمایت از حقوق زنان است و دولت را موظف می‌کند انجام دهد، از جمله:
۱. زمینه‌های مساعد برای رشد شخصیت زن و احیای حقوق مادی و معنوی او.
2. حمایت از مادران، خصوصاً در دوران بارداری و حضانت فرزند.
3. ایجاد دادگاه صالح برای حفظ کیان و بقای خانواده.
4. ایجاد بیمه خاص بیوه‌ها، زنان سالخورده و زنان بی‌سرپرست.
5. اعطای قیمومیت فرزندان به مادران شایسته در صورت نبودن ولی شرعی.
تفسیر:
هر چند این اصل به طور صریح به خشونت اشاره ندارد، اما وظیفه دولت در حمایت از حقوق و احیای آنان را زنان مشخص می‌کند. می‌توان این اصل را برای تدوین قوانین یا سیاست‌های مقابله با خشونت علیه زنان دانست.
---
۳. اصل ۲۲: مصونیت حیثیت، جان، مال و حقوق افراد
این اصل می‌گوید:
> «حیثیت، جان، مال، حقوق، مسکن و عشق از تعارض مصون است، مگر در مواردی که قانون تجویز کند.»
تفسیر:
دیگر تعارض به حیث جان یا حقوق زنان (از جمله خشونت خانگی یا اجتماعی) نقض این اصل است.
---
4. اصل 3: وظایف دولت در حقوق مردم
بر اساس این، دولت موظف است برای مواردی مانند:
ایجاد امنیت قضایی عادلانه برای همه،
برخی آزادی‌های و سیاسی اجتماعی در حدود قانون،
رفع تبعیضات ناروا و ایجاد امکانات عادلانه برای همه مردم،
اقدام کند . .
تفسیر:
ایجاد امنیت قضایی و رفع تبعیض می‌تواند شامل مقابله با خشونت علیه زنان باشد.
---
5. اصل ۱۶۷: استفاده از منابع اسلامی در صورت نبود قانون صریح
این اصل بیان می‌کند که:
> «قاضی موظف است کوشش کند حکم هر دعوی را در قوانین مدونه بیابد و اگر نیابد با استناد به منابع معتبر اسلامی یا فتاوای معتبر حکم قضیه را صادر کند. .
تفسیر:
با توجه به توجه به اسلام بر منع ظلم و حمایت از مظلوم، از این اصل می‌توانم برای صدور احکام علیه خشونت علیه جنسیت استفاده کنم.
---
قوانین قانون و اسناد مرتبط
علاوه بر قانون اساسی، قوانینی نیز در حمایت از زنان دارد:
1. قانون مجازات اسلامی: موادی در رابطه با خشونت جسمی (مثل ضرب و جرح) و جرح وجود دارد، اما به تعرض خانگی یا وجود دارد. به طور خاص اشاره نشده است.
2. لایحه امنیت زنان در برابر نقض: این لایحه که سال‌ها در حال بررسی، سرانجام در سال 1399 آغاز شد. این لایحه موارد مانند خشونت خانگی، آزار جنسی و حمایت از قربانیان را پوشش می‌دهد، اما هنوز با آن روبه‌رو است.
---
جمع‌بندی
در قانون اساسی ایران، اصولی کلی برای حمایت از حقوق و امنیت زنان وجود دارد، اما به طور صریح به خشونت علیه زنان پرداخت نشده است. این خلأ قانونی شده است تا تلاش‌هایی برای قوانین تکمیلی (مانند لایحه امنیت زنان) انجام شود.
در اعلامیه حقوق جهانی بشر (UDHR) که در سال 1948 توسط سازمان ملل متحد تصویب شد، به عنوان کلی اصولی وجود دارد که با خشونت علیه زنان مغایرت دارد و از حقوق برابر و کرامت انسانی زنان حمایت می کند. این اعلامیه مستقیماً به خشونت علیه زنان اشاره نمی‌کند، اما دیدگاه کلی آن حقوقی برای مقابله با این نوع خشونت در سطح جهانی می‌شود.
---
اصول مرتبط در اعلامیه جهانی حقوق بشر
1. ماده 1: آزادی و برابری
> «تمام افراد انسان آزاد به دنیا می‌آیند و از نظر حیثیت و حقوق با یکدیگر برابرند.»
تفسیر:
این ماده بیانگر برابری و کرامت انسانی زنان و مردان است، و هر نوع خشونت بر جنسیت را نفی می‌کند.
2. ماده 2: منع تبعیض
> «هر بدون هیچ گونه تمایزی از حیث نژاد، رنگ، جنسیت زبان، مذهب، عقاید سیاسی یا هر عقیده دیگری، از همه حقوق و آزادی‌های ذکر شده در این اعلامیه خواست است.»
تفسیر:
تبعیض جنسیتی که بیشتر از خشونت‌ها علیه زنان است، در این ماده ممنوع شده است.
3. ماده 3: حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی
> «هر فردی حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد.»
تفسیر:
این ماده خشونت علیه زنان را که امنیت جانی یا آزادی شخصی آنها را تهدید می‌کند، می‌کند.
4. ماده 5: ممنوعیت شکنجه و رفتار غیرانسانی
> «هیچ‌کس نباید تحت شکنجه، مجازات یا رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.»
تفسیر:
اعمالی مانند خشونت خانگی، تجاوز یا هر نوع آزار جسمی و روانی علیه زنان تغییر این ماده است.
5. ماده ۷: برابری در برابر قانون
> «همه در برابر قانون و حق دارند بدون هیچ گونه تبعیضی از حمایت از مساوی قانون بهره‌مند می‌شوند.»
تفسیر:
زنان باید در برابر قانون حمایت می شوند و حق برابری به عدالت در مقابله با خشونت داشته باشند.
6. ماده ۲۵: حقی از استانداردهای مناسب زندگی
> «هر کس حق دارد از استانداردهای کافی برای زندگی برخوردار باشد که شامل سلامت، سلامت، مسکن و مراقبت های اجتماعی باشد.»
تفسیر:
قربانیان خشونت، به‌ویژه، باید از امکانات لازم برای حمایت از زنان، بهداشتی و قانونی باشند.
---
معاهدات بین‌المللی تکمیلی
اعلامیه جهانی بشر با سایر معارف و کنوانسیون‌های بین‌المللی تکمیل شده است که به طور خاص بر خشونت علیه حقوق زنان می‌پردازد:
1. کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان (CEDAW):
در سال ۷۹ تصویب شد و به‌صراحت به تبعیض و ۱۹ خشونت علیه زنان می‌پردازد.
ماده ۱ این کنوانسیون به تبعیتض جنسیتی را که به تضعیف حقوق زنان می‌شود ممنوع می‌کند.
2. اعلامیه و برنامه عمل پکن (1995):
یک سند جامع که زنان مشخصی برای مقابله با خشونت علیه ارائه می‌دهد.
3. قطعنامه های سازمان ملل:
قطعنامه ۱۳۲۵ (زنان، صلح و امنیت) و قطعنامه‌های بعدی که ویژه‌ای بر حمایت از زنان در برابر خشونت، به‌ویژه درگیری‌های مسلحانه دارند
در عمل
اعلامیه جهانی حقوق بشر و معاهدات مرتبط به کشورهای عضو سازمان ملل این الزام را تحمیل می‌کند که قوانینی برای جلوگیری از خشونت علیه زنان و حمایت از قربانیان تصویب کنند. در اجرای این اصول متفاوت عمل می‌کنند، اما این اسناد پایه حقوقی و اخلاقی را برای مقابله با خشونت اعمال کرده‌اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر