مای ساتو در گزارش خود به محدودیت‌های شدید رسانه‌ای و سرکوب آزادی بیان در ایران اشاره کرده و تأکید کرده است که حکومت ایران سانسور گسترده‌ای را بر رسانه‌ها، خبرنگاران و فضای مجازی اعمال می‌کند. برخی از مهم‌ترین محورهای گزارش او در این زمینه عبارت‌اند از:
۱. سرکوب خبرنگاران و رسانه‌های مستقل
دستگیری و زندانی کردن خبرنگاران: خبرنگاران و روزنامه‌نگاران که درباره حقوق بشر، فساد یا اعتراضات مردمی گزارش می‌دهند، اغلب بازداشت، محاکمه و به حبس‌های طولانی محکوم می‌شوند.
تعطیلی یا محدودیت رسانه‌های مستقل: بسیاری از رسانه‌های داخلی که از سیاست‌های حکومتی انتقاد می‌کنند، تعطیل یا فیلتر شده‌اند.
تهدید و فشار بر خانواده خبرنگاران: ساتو گزارش داده که خانواده برخی از خبرنگاران خارج از کشور، مانند خبرنگاران ایران اینترنشنال و بی‌بی‌سی فارسی، هدف آزار و تهدید قرار گرفته‌اند.
۲. فیلترینگ و کنترل شدید اینترنت
فیلتر شدن گسترده شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌ها مانند اینستاگرام، واتساپ، تلگرام و توییتر.
قطع اینترنت در مواقع حساس مانند اعتراضات سراسری، برای جلوگیری از انتشار اخبار و سازماندهی مردم.
کنترل محتوا و نظارت گسترده بر کاربران اینترنت: نهادهای امنیتی فعالان فضای مجازی را تحت نظر دارند و بسیاری از کاربران به دلیل انتشار مطالب انتقادی دستگیر شده‌اند.
۳. تبلیغات دولتی و انحصار رسانه‌ای
رسانه‌های اصلی کشور، تحت کنترل حکومت هستند و به‌صورت یک‌جانبه روایت رسمی حکومت را منتشر می‌کنند.
محدودیت برای دسترسی به رسانه‌های بین‌المللی: شبکه‌های خبری خارجی مانند بی‌بی‌سی فارسی و ایران اینترنشنال در ایران فیلتر شده‌اند.
۴. حمله به خبرنگاران و شهروندخبرنگاران
سرکوب گسترده شهروندخبرنگاران که در شبکه‌های اجتماعی ویدیوها و اخبار مربوط به اعتراضات و سرکوب‌ها را منتشر می‌کنند.
احکام سنگین برای انتشار اخبار مخالف حکومت، شامل حبس، شلاق و حتی مجازات اعدام در برخی موارد.
نتیجه‌گیری مای ساتو
مای ساتو تأکید کرده که آزادی رسانه در ایران به‌شدت محدود شده و حکومت به‌طور سیستماتیک تلاش می‌کند اطلاعات را کنترل کند. او خواستار:
1. آزادی فوری خبرنگاران زندانی
2. لغو محدودیت‌های اینترنتی و رسانه‌ای
3. پایان دادن به سانسور و فیلترینگ گسترده شده است.
او همچنین اشاره کرده که سرکوب رسانه‌ها و اینترنت در ایران، برخلاف تعهدات بین‌المللی این کشور در زمینه حقوق بشر است.
مای ساتو در گزارش خود اعلام کرده که بارها درخواست سفر به ایران را داده، اما حکومت ایران تاکنون این درخواست را نپذیرفته است. او معتقد است که عدم اجازه ورود به ایران نشان‌دهنده عدم شفافیت حکومت و تداوم نقض حقوق بشر در کشور است.
دیدگاه مای ساتو درباره سفر به ایران
- تلاش برای بررسی میدانی: ساتو تأکید کرده که برای ارزیابی دقیق وضعیت حقوق بشر، نیاز دارد مستقیماً با قربانیان، نهادهای مدنی و مقامات ایرانی دیدار کند.
- مخالفت حکومت ایران: ایران تاکنون با ورود گزارشگران ویژه سازمان ملل، از جمله مای ساتو، مخالفت کرده است. این سیاست محدودیت برای ناظران بین‌المللی، سال‌هاست که ادامه دارد.
- اتهام‌زنی حکومت: مقام‌های ایرانی، گزارش‌های سازمان ملل درباره حقوق بشر را جانبدارانه و سیاسی توصیف می‌کنند و همکاری با گزارشگر ویژه را رد کرده‌اند.
پیش‌بینی مای ساتو درباره آینده سفر به ایران
- بعید است ایران در آینده نزدیک به او اجازه سفر دهد. او پیش‌بینی کرده که حکومت ایران همچنان از ورود ناظران بین‌المللی جلوگیری خواهد کرد تا نقض حقوق بشر را از دید جهانیان پنهان نگه دارد.
- احتمال افزایش فشارهای بین‌المللی: اگر ایران همچنان مانع از سفر ساتو شود، احتمال دارد که سازمان ملل و کشورهای غربی فشارهای دیپلماتیک بیشتری بر تهران اعمال کنند.
- ادامه گزارش‌دهی از خارج ایران: ساتو اعلام کرده که حتی بدون سفر به ایران، از طریق منابع معتبر، فعالان حقوق بشر و سازمان‌های بین‌المللی به جمع‌آوری اطلاعات ادامه خواهد داد و همچنان بر نقض حقوق بشر تمرکز خواهد داشت.
جمع‌بندی
مای ساتو معتقد است که حکومت ایران عمداً مانع از ورود او می‌شود تا نظارت بین‌المللی بر نقض حقوق بشر را محدود کند. او پیش‌بینی می‌کند که این سیاست در کوتاه‌مدت ادامه خواهد داشت، اما فشارهای بین‌المللی ممکن است در آینده شرایط را تغییر دهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر