پخشان عزیزی (به کردی سورانی: په‌خشان عه‌زیزی) در ۵ شهریور ۱۳۶۳ در مهاباد به دنیا آمد. او فعال حقوق بشر، فعال حقوق زنان، مددکار اجتماعی و روزنامه‌نگار کردتبار ایرانی است که در حال حاضر به‌عنوان زندانی سیاسی در ایران شناخته می‌شود.
در مرداد ۱۴۰۳، شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران او را به اتهام «بغی» (قیام مسلحانه علیه جمهوری اسلامی ایران) به اعدام محکوم کرد. این حکم در دیوان عالی کشور نیز تأیید شد. وکیل پخشان عزیزی تأکید کرده است که او در سوریه فعالیت‌های انسان‌دوستانه انجام می‌داده و هیچ ارتباطی با گروه پژاک ندارد.
در روزهای اخیر، ۱۷ سازمان حقوق بشری در نامه‌ای سرگشاده خطاب به دولت فدرال آلمان، پارلمان اروپا و ارگان‌های حقوق بشری سازمان ملل، نسبت به خطر اعدام پخشان عزیزی و وریشه مرادی، دو فعال مدنی در ایران، ابراز نگرانی کرده و خواستار حمایت این نهادهای بین‌المللی برای نجات جان آن‌ها شده‌اند.
همچنین، دو نماینده پارلمان و یک سناتور کانادایی کفالت سیاسی پخشان عزیزی، وریشه مرادی و شریفه محمدی، سه زندانی سیاسی زن محکوم به اعدام در ایران، را بر عهده گرفته‌اند.
بر اساس گزارش‌ها، اجرای حکم اعدام پخشان عزیزی به تعویق افتاده است.
لازم به ذکر است که اطلاعات فوق بر اساس منابع موجود تا تاریخ ۵ مارس ۲۰۲۵ ارائه شده است و ممکن است تغییراتی در وضعیت پخشان عزیزی رخ داده باشد.
پخشان عزیزی، فعال حقوق بشر و مددکار اجتماعی کردتبار ایرانی، در اسفند ۱۴۰۱ در ایران بازداشت شد.
علت بازداشت:
او به اتهام "بغی" (قیام مسلحانه علیه جمهوری اسلامی ایران) متهم شد. مقامات قضایی مدعی بودند که او با گروه پژاک (حزب حیات آزاد کردستان) ارتباط داشته است، اما وکیلش و نهادهای حقوق بشری تأکید دارند که او صرفاً فعالیت‌های بشردوستانه انجام می‌داده و ارتباطی با گروه‌های مسلح نداشته است.
مدت بازداشت:
او بیش از دو سال در بازداشت به سر برده است و در این مدت در زندان اوین نگهداری شده است. در مرداد ۱۴۰۳، دادگاه انقلاب تهران او را به اعدام محکوم کرد، و این حکم در دیوان عالی کشور تأیید شد.
واکنش‌ها:
سازمان‌های حقوق بشری و برخی سیاستمداران در اروپا و کانادا به این حکم اعتراض کرده‌اند. همچنین گزارش‌هایی مبنی بر به تعویق افتادن اجرای حکم اعدام منتشر شده است.
پخشان عزیزی، فعال حقوق بشر و مددکار اجتماعی کردتبار ایرانی، در دوران بازداشت خود با شرایط سخت جسمی و روحی مواجه بوده است. بر اساس گزارش‌ها، او تحت شکنجه‌های جسمی و روحی قرار گرفته و مدت طولانی را در سلول انفرادی سپری کرده است. در نامه‌ای از زندان، پخشان به ضعف شدید جسمانی اشاره کرده و بیان داشته که برای جلوگیری از افتادن، دستانش را به دیوار سلول می‌گرفته است.
همچنین، او نگرانی عمیقی نسبت به وضعیت سلامتی خانواده‌اش، به‌ویژه پدرش که به‌تازگی جراحی سرطان داشته و یک‌بار سکته کرده است، ابراز کرده است.
تا تاریخ ۵ مارس ۲۰۲۵، جمهوری اسلامی ایران واکنش رسمی و علنی به اعتراضات بین‌المللی در مورد حکم اعدام پخشان عزیزی نشان نداده است. با این حال، دیوان عالی کشور حکم اعدام او را تأیید کرده است.
در سطح بین‌المللی، سازمان‌های حقوق بشری نظیر عفو بین‌الملل و سازمان ملل متحد بارها خواستار لغو حکم اعدام پخشان عزیزی و دیگر زندانیان سیاسی در ایران شده‌اند. آن‌ها همچنین خواستار آزادی فوری و بی‌قید و شرط فعالان سیاسی و مدنی هستند که به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز خود در زندان به‌سر می‌برند.
همچنین، گزارشگر ویژه سازمان ملل پرونده پخشان عزیزی را «بازتاب‌دهنده آزار و اذیت گسترده‌تر فعالان زن اقلیت‌ها» در ایران خوانده است و نگرانی عمیق خود را نسبت به تأیید حکم اعدام او توسط دیوان عالی ایران ابراز کرده است.
با وجود این اعتراضات گسترده بین‌المللی، مقامات جمهوری اسلامی ایران تاکنون واکنش رسمی و علنی به این اعتراضات نشان نداده‌اند و حکم اعدام پخشان عزیزی همچنان پابرجاست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر