تبعیض علیه زنان از نظر مای ساتو
مای ساتو، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران، در گزارش اخیر خود به شورای حقوق بشر، به تفصیل درباره تبعیض‌های ساختاری علیه زنان در ایران صحبت کرده است. او موارد متعددی از نقض حقوق زنان را برشمرده که برخی از مهم‌ترین آنها عبارت‌اند از:
۱. قوانین تبعیض‌آمیز در حوزه خانواده
ساتو تأکید کرده است که قوانین مربوط به ازدواج، طلاق، حضانت فرزند و ارث در ایران به‌گونه‌ای است که زنان را در موقعیت نابرابری قرار می‌دهد. برای مثال:
ازدواج و طلاق: مردان بدون نیاز به دلیل می‌توانند طلاق بگیرند، اما زنان برای طلاق باید موانع قانونی متعددی را پشت سر بگذارند.
حضانت فرزند: حتی در مواردی که مادر توانایی بیشتری برای نگهداری از فرزند دارد، اولویت با پدر یا خانواده پدری است.
ارث: زنان نصف مردان از ارث بهره‌مند می‌شوند که این مسئله تبعیض‌آمیز تلقی می‌شود.
۲. محدودیت در حق پوشش و قوانین سخت‌گیرانه حجاب
یکی از نکات اصلی گزارش مای ساتو، سرکوب گسترده زنان معترض به حجاب اجباری است. او به اجرای قانون جدید "حجاب و عفاف" اشاره کرده که محدودیت‌های شدیدی را برای زنان ایجاد کرده است. این قانون نه‌تنها پوشش زنان را کنترل می‌کند، بلکه مجازات‌های سنگینی برای عدم رعایت آن در نظر گرفته است.
ساتو اشاره کرده که:
تعداد زیادی از زنان به دلیل عدم رعایت حجاب اجباری بازداشت شده‌اند.
برخی از زنان از حضور در دانشگاه‌ها، محل کار و اماکن عمومی محروم شده‌اند.
سرکوب اعتراضات زنان، از جمله دستگیری، اعمال خشونت و حتی احکام زندان، شدت گرفته است.
۳. محدودیت در مشارکت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی
مای ساتو در گزارش خود تأکید دارد که زنان در ایران با محدودیت‌های شدید در مشارکت‌های اجتماعی و اقتصادی روبه‌رو هستند:
میزان اشتغال زنان بسیار پایین‌تر از مردان است و فرصت‌های شغلی برابر وجود ندارد.
زنان برای دستیابی به مناصب مدیریتی و تصمیم‌گیری با تبعیض روبه‌رو هستند.
قوانین کار برای زنان سخت‌گیرانه‌تر است و دستمزد نابرابر همچنان یک چالش اساسی محسوب می‌شود.
۴. افزایش خشونت علیه زنان و عدم حمایت قانونی
ساتو در گزارش خود اشاره کرده که خشونت خانگی و اجتماعی علیه زنان در ایران همچنان یک معضل جدی است، اما قوانین موجود حمایت کافی از زنان را فراهم نمی‌کند. برای مثال:
قانونی برای مقابله با خشونت خانگی به شکل جامع در ایران وجود ندارد.
بسیاری از موارد خشونت علیه زنان گزارش نمی‌شود، زیرا سیستم قضایی حمایت کافی از قربانیان نمی‌کند.
زنان قربانی خشونت، به‌ویژه در مناطق محروم، دسترسی محدودی به خدمات حمایتی و قانونی دارند.
۵. سرکوب زنان فعال حقوق بشر
گزارش مای ساتو همچنین به سرکوب زنان فعال حقوق بشر، خبرنگاران و مدافعان حقوق زنان اشاره دارد. او تاکید کرده که:
بسیاری از زنان فعال، به دلیل دفاع از حقوق خود و اعتراض به نابرابری‌ها، بازداشت و زندانی شده‌اند.
حکومت ایران با سرکوب سیستماتیک، سعی دارد فعالیت‌های مدافعان حقوق زنان را متوقف کند.
نتیجه‌گیری مای ساتو
مای ساتو در گزارش خود تأکید کرده که تبعیض علیه زنان در ایران، ساختاری و سیستماتیک است و حکومت ایران باید به تعهدات بین‌المللی خود در زمینه برابری جنسیتی و حقوق زنان پایبند باشد. او خواستار اصلاح فوری قوانین تبعیض‌آمیز، توقف سرکوب زنان معترض و تضمین حقوق برابر برای زنان در همه عرصه‌ها شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر